karnawał, karnawał... i po karnawale :)

Ostatnio było o aniołach więc dziś dla odmiany pojawi się diabeł...

Mamy właśnie karnawałowe "ostatki" i stąd moje wspomnienia :)))

Odtworzyłam sobie w pamięci kostiumy karnawałowe obecnego nastolatka, które pieczołowicie wykonywałam na jego karnawałowe bale we wczesnym dzieciństwie, wyciągnęłam nawet albumy żeby poprzeglądać zdjęcia z tamtych lat, a skoro albumy już wyjęłam to zeskanowałam te zdjęcia i sobie tu przegląd strojów karnawałowych "hand made by SentiMenti" zrobię.

I tak oto cofamy się o 13 lat.

Na pierwszy bal przebrałam czteroletnie dziecię za króla.

Widzę, że korona była gotowa tekturowa i pewnie dlatego, że była w domu, powstał do niej kostium :)

Pamiętam jak dziś jak szyłam to fioletowe ubranko, robiłam pomponiki do spodenek, kokardki na buciki, medalion, był to pierwszy kostium dla mojego malucha i byłam dumna z małego króla bardzo :)

Rok później, jak widzę, mniej pracy włożyłam w kostium, spodenki były gotowe, klaun dostał moją koszulę, stare szelki, krawat, miał też pomarańczową peruczkę i czarny kapelusz ale panie w przedszkolu nie dopilnowały żeby miał do zdjęcia kompletny kostium więc brakujące elementy stroju dorysowałam na potrzeby bloga :)))

I wspomniany wcześniej diabeł.

Poszarpane czarne ubranko, fryzura jak w "Igraszkach z diabłem" Teatru Telewizji, rogi robione z drutu i kawałków futerka, z drutu i futerka zrobiony też ogon z pędzelkiem, niestety słabo widoczny na zdjęciach :(

Karnawał 2004 i pierwszy bal w szkole podstawowej.

Tym razem na bal wybrał się strach na wróble, kolorowe łaty naszyte na wielką koszulę, do rękawów przymocowane gałązki, kapelusz. A na kapeluszu gniazdo uwiły sobie ptaszki, które stracha się nie boją bo nie są wróblami :)

I ostatni kostium dla synka jaki miałam przyjemność stworzyć (no chyba, że jeszcze kiedyś dla wnuków, jak bozia da).

Tym razem w ruch poszło prześcieradło, złota farbka modelarska, sztuczna roślina na wieniec i sandały oczywiście :)

Mój rzymski cesarz zdobył bal o czym świadczy wieniec laurowy na jego skroniach, choć pewnie nie raz przydepnął swą szatę podczas zabawy:)

I tylko szkoda, że jakość zdjęć taka marna...

dzięki za odwiedziny :)
SentiMenti

a w poprzednim poście było o:
dwóch starych aniołach