z działki o tarasie

Od ponad  tygodnia działkujemy :)

Przez pierwszych kilka dni pogoda nas nie rozpieszczała, ale teraz jest już pięknie.

Jednak dziś nie o ogrodzie. Przed wyjściem z domu sfotografowałam taras, pokazywałam go tu dwa lata temu, i rok temu jego część kanapową, a w tym roku jestem z niego naprawdę zadowolona. Jestem zadowolona mimo, że jest to zbieranina mebli i przedmiotów, które wcześniej były w innych pomieszczeniach (w sumie tylko kanapy kupione były z myślą o tarasie).

Jestem z tarasu zadowolona bo jest teraz miejskim tarasem, tarasem sąsiadującym z dużym blokowiskiem, nie udaje tarasu w wiejskim domu, ani domku na plaży. Jest po prostu naszym zewnętrznym pokojem, a nawet multipokojem bo jest tam miejsce do wypoczynku, jest stół, przy którym można jeść, i który jest też stołem roboczym, bo w ciepłe dni przy nim powstają np. albumy. Jest też nasz taras pracownią - stolarnią, przy stole czekają na odnowienie dwa krzesła, i jest suszarnią, bo za metalowymi regałami dyskretnie wisi pranie :)

Jest też taras ulubionym miejscem naszych kotów i to one najczęściej wylegują się na kanapach lub na specjalnych stolikach z podusiami postawionych przy barierce żeby mogły monitorować okolicę (taras jest oczywiście osiatkowany).

Otaczają nas bloki, stąd potrzeba odgrodzenia się i dlatego powstały szklane ściany, dlatego też z wieszaków, które zostały po prowizorycznej garderobie powstały parawany na kółkach, którymi możemy się dowolnie zasłaniać.

My nie palimy ale na palących gości czeka Jan z popielniczką ;)))

Na naszą bożonarodzeniową choinkę też znalazło się miejsce.

A przy okazji, chętnie odkupię oryginalne poduchy do sofy Lillberg w białych pokrowcach bo jak widać jedną z naszych kanap wyposażyliśmy w zastępcze siedzisko i oparcia.

Stół jest z nami 20 lat, to był nasz pierwszy małżeński wspólnie kupiony mebel, zmienił się przez te lata, zmniejszyliśmy go, żeby pasował do naszego poprzedniego malutkiego mieszkania, obniżyliśmy żeby można było siedzieć przy nim na kanapie, przemalowaliśmy, a teraz w ramach rekompensaty za skrócone kiedyś nogi dostał kółka.

Chciałabym zamiast zielonej trawki na podłodze mieć szarą ale nie znalazłam takiej, może kiedyś...

Na taras można wyjść z kuchni lub z pracowni, o odnalezionych w ścianie drzwiach pisałam tutaj, za każdym razem gdy na nie patrzymy cieszymy się, że zdecydowaliśmy się je przywrócić.

A za szybą pięknie grają stare drzewa pamiętające jeszcze kopalnię, o której istnieniu dawno temu w tym miejscu nie wszyscy mieszkańcy okolicznych bloków wiedzą, o czym się ostatnio przekonałam.

A Mollkę mało to wszytko obchodzi, ważne żeby nikt nie przeszkadzał jej w neverending drzemce :)

Mój działkowy internet "śmiga" tak, że odechciewa się pisać więc znikam...

dzięki za odwiedziny :)
SentiMenti

a w poprzednim poście było o:
stoliku z pnia, który widać powyżej